Nog een paar dagen en dan is het weer Driekoningen. In sommige landen een groot feest, belangrijker nog dan Kerstmis. Voor mij is het een verhaal dat ik dat op school gehoord heb. De drie wijzen uit het Oosten die door de ster geleid naar Bethlehem trokken om het kindje Jezus te eren. Ze brachten geschenken mee: goud, wierook en mirre. Goud dat begrepen we als kind, dat was kostbaar. Wat wierook en mirre waren wisten we niet. Juf kon wel vertellen wat wierook was, dat gebruikten katholieken in de kerk, dat waren kooltjes die je verbrandde en dat rook lekker. En mirre? Dat wist ze niet.

Zulke details verhoogden het mysterie van de Bijbelse verhalen. Verhalen uit een andere tijd, uit landen ver weg waar de dingen u eenmaal anders waren.

Later vertelde een andere juf het verhaal opnieuw, nu met meer details. De wijzen waren drie koningen uit verschillende landen. Caspar was de jongste, hij kwam uit Ethiopië en was donker, hij schonk de wierook; Balthasar was rond de veertig en kwam uit Azië, hij schonk de mirre;  Melchior tenslotte was al oud, 60 jaar, en kwam uit Europa, hij schonk het goud. Deze gegevens stammen niet uit de Bijbel weet ik nu, maar zijn later aan de evangelietekst van Mattheus toegevoegd. De luisteraars willen zich toch iets kunnen voorstellen bij die verhalen. Prachtige namen zijn dat, ze zitten in mijn geheugen gegrift, vooral Balthasar en Melchior. Waarom heten jongens nooit meer zo? Maar wat mirre was wist deze juf ook niet te vertellen, een kostbaar kleinood uit het oosten, zei ze.

Toen we in de jaren zeventig door Jemen reisden werd het raadsel eindelijk opgelost. Op markten en in rommelige winkeltjes werd ons mirre aangeboden in kleine flesjes, als parfum, als geneesmiddel, als schoonheidsproduct. Duur was het nog steeds, de werking werd luidkeels aangeprezen, garantie echter niet gegeven. We hebben het toen niet gekocht, maar mirre was toen iets minder mysterieus geworden.

Duizenden jaren gelden, al in de oudheid, ontstond er een ware mirre-industrie, lees ik nu.

De hars van de mirrestruik (commiphora myrrha) werd verwerkt in oliën en vetten en op alle mogelijke manieren toegepast. Nefertiti en Cleopatra gebruikten het al als schoonheidsmiddel, soldaten namen flesjes mirreolie mee in de strijd om wonden te ontsmetten en om infecties te voorkomen. Mirre in het veevoer verhoogt de melkproductie, onrustige kinderen slapen weer rustige door een beetje mirreolie op hun voorhoofd te sprenkelen. Mirre is een kostbare Haarlemmerolie uit de Oudheid.
Nog steeds worden vooral in Afrika en Azië mirrestruiken verbouwd voor de parfumindustrie en wordt mirre op alle mogelijke manieren toegepast.
Een koninklijke kostbaarheid.

Zie ook:
Herinnering aan Jemen 1 http://wp.me/p1MauM-1oK
Herinnering aan Jemen 2 http://wp.me/p1MauM-1pb
Herinnering aan Jemen 3 http://wp.me/p1MauM-1py
Herinnering aan Jemen 4 http://wp.me/p1MauM-1pN
Herinnering aan Jemen 5 http://wp.me/p1MauM-1ql
Herinnering aan Jemen 6 http://wp.me/p1MauM-1qw