De afgelopen week lag ik in het ziekenhuis. Dank u, het gaat goed met mij, ben inmiddels weer thuis, met een berg aan medicijnen en papieren vol leefregels. Ik moet nog wat geduld hebben om mijn oude conditie weer terug te krijgen. Niet te veel tegelijk willen.

Het midweek verblijf op kamer drie was leerzaam. Ik had nooit in een ziekenhuis gelegen en ontdekte dat ik geen makkelijke patiënt ben. In het ziekenhuis gaat iedereen er vanuit dat je doodziek bent en zelf geen beslissingen meer kunt nemen. Bij mij op de kamer lagen drie mensen met wie het inderdaad niet goed ging. Ze lagen meestal in bed, sliepen veel. Vooral ’s nachts maakten ze veel geluiden, reutelen, hard hoesten, in zichzelf praten, zachtjes huilen. Het kostte me moeite om daar aan te wennen, daar doorheen te slapen.,

Het deed me denken aan de couchette waarmee ik wel eens naar Zwitserland ben gereisd. Tegen de avond werd de coupé van de nachttrein omgetoverd in een kleine ruimte met zes bedden, onder en boven elkaar. Met de onbekende medereizigers bracht je de nacht door, ieder met eigen geuren, geluiden en gewoonten. Zo kleedde de een zich ongegeneerd uit in het midden, terwijl de ander heel omslachtig deed met omslagdoeken en kamerjassen. Echt goed slapen deed ik nooit, als je net was ingeslapen kwam douane langs.

Zo was het ook in het ziekenhuis, net als ik sliep begon het apparaat naast het bed van mijn buurvrouw te piepen. Het duurde lang voordat een verpleeghulp van de nachtdienst langs kwam om het pompje bij te stellen. Met de andere patiënten voerde ik slechts korte gesprekjes. Ze waren zo vol van hun niet zo beste situatie dat ze alleen daarover konden praten.

Na het ontbijt kwam er altijd een vrijwilligster langs. Om de bloemen te verzorgen, om fruit klaar te maken. Dat ik best zelf mijn appel kon schillen werd niet geaccepteerd; ik kreeg de appel, geschild, keurig in partjes. De volgende ochtend een mandarijn, ook in partjes, de pitten verwijderd. Ik miste een ruimte waar ik me kon terugtrekken om lekker te lezen, om op mijn iPad televisieprogramma’s terug te kijken, wat te werken. Ik was helemaal niet ziek genoeg voor kamer drie.