Van de week bespraken we in de leesgroep ‘Een Hoofdstuk Apart’ het boek Vele hemels boven de zevende van de Vlaamse schrijfster Griet Op De Beeck. En boek dat lekker weg leest, een boek met een dramatische ontknoping, dat soms doet denken aan Festen, de film van Lars von Trier, met zijn familieonthullingen.

Op de Beeck heeft een goede hand van schrijven, in korte scènes zet ze personages en situaties neer, in mooi eigentijds Vlaams. Tussen alles door strooit de schrijfster nogal wat ‘kalenderwijsheden’, zoals zij dat zelf noemt, ogenschijnlijk diepe gedachten die je even goed tot je door moet laten dringen voordat je echt berijpt wat ze ermee bedoelt.

Of ze allemaal uit de koker van de schrijfster komen betwijfel ik, misschien zijn het wijdverspreide Vlaamse zegswijzen, in één geval kon ik achterhalen waar de wijsheid vandaan kwam. Op blz. 270, helemaal aan het eind van het boek zegt Lou: “Soms als ik wakker word ben ik zo triest dat ik geen woorden vind. En dan gaat dat niet altijd zomaar over. Als June dat ziet zegt ze dat zij zeker weet dat alles goed komt, op het eind. Dus als het nog niet goed is, dan is het gewoon nog niet het eind.”

Maggie Smith in The Best Exotic Marigold Hotel met een andere beroemde one liner: ‘If I can’t pronounce it, I don’t want to eat it’.

Dat is knap gezegd van June, maar ze heeft het niet zelf bedacht. Ik hoorde die woorden ook al in de aardige film The Best Exotic Marigold Hotel (2012). De altijd optimistische Indiase hoteleigenaar zegt tegen de knorrige bejaarde Engelse gasten steeds: “In the end everytihing will be all right; and if things are not all right yet, it means this is not the end!” 

Waar komen de andere tegeltjeswijsheden van mevrouw Op de Beeck vandaan? Een selectie:

Dat er iets bestaat als de rest van je leven spijt hebben van kansen die je niet gegrepen hebt.

Alles komt goed. Altijd.

Even duurt nooit lang.

Mensen die er zijn zijn beter dan mensen die er niet zijn.

Door de rook van de sigaret ziet het schilderij er anders uit. Niet beter.

Denk je dat het beter is iets schoons te verliezen dan het nooit gekend te hebben?

Er blijkt nog altijd een bodem te zitten onder wat je dacht dat de bodem was.

Ik wist niet dat een mens zoveel dingen tegelijk kon voelen.

Het leven is elders, dacht ik.

Veiligheid zit ‘m in wat altijd al was.

Leven is altijd volhouden.

Sommige mensen vergeten niks

Oktober is een onderschatte maand.

Eenzaamheid dat vreet u op. Van binnenuit.

De schoonheid zat altijd al in de poging.

Alsof huilen zou helpen tegen wat dan ook

Alsof veertig handen me verschillende kanten op proberen te duwen.

Is het boek dat je leest vrolijk of treurig? Het gaat over de liefde, dus treurig.

Zie ook: Optimisme – ook bij stroomuitval in India http://wp.me/p1MauM-EK