Vrij kamperen – de Citroën Diane, bruin met bloemetjesbehang

Hoe we op het idee kwamen weet ik niet meer maar we vertrokken juli 1970 voor vier weken vakantie richting Libanon, met onze eigen Citroën Diane, beplakt met bloemetjesbehang.
Het leek in die jaren wel alsof alles kon, alsof altijd de zon scheen. We waren midden twintig, hadden net een eigen huisje, allebei een baan, vrienden om ons heen. Geen idee hoeveel geld we meenamen, ik denk niet dat we ons daar druk over maakten. We kochten travelers cheques van Thomas Coock en wat losse dollars, we hadden een vaag plan en een anwb-wegenkaart van Europa, op naar Turkije.

De eerste dag kwamen we voorbij München en we sliepen voor tien mark in het tuinhuisje van oude mensen, ergens aan een meer. Op ons dooie gemak reden we de Grossglockner-pas over, dat wil zeggen Peter reed bijna alles, ik had mijn rijbewijs nog niet, maar nam wel af en toe het stuur over. Ik heb toen veel kilometers gemaakt en vond dat ik echt goed kon autorijden, in het najaar haalde ik met gemak mijn rijexamen.

Kruisvaardersburcht Anamur

Via de levensgevaarlijke autoput reden we naar het zuiden van Joegoslavië, daar begon het stil te worden. We logeerden op kale campings waar we dan weer andere reizigers ontmoeten die ons veel vertelden van wat ons te wachten stond, zoals lang oponthoud aan de Bulgaars/Turkse grens. We reisden verder met Elmer en Frans, twee Haagse jongens die op weg waren in de oude Daf van de moeder van een van de twee.

We reden over de brede boulevards van Sofia, waar nauwelijks auto’s te bekennen waren, langs de eindeloze zonnebloemenvelden van Bulgarije op weg naar Turkije. Bij de grens stonden inderdaad enorm lange rijen, er was gedoe met visa. Peter had de gewoonte om juist op zulke spannende momenten op stap te gaan, dronk ergens thee, raakte aan de praat. Gelukkig dook hij altijd wel weer op als we eindelijk aan de beurt waren en de gewenst stempels in ons paspoort kregen.

In Istanbul sliepen we in een soort jeugdhotel, met vieze lakens en vieze koffie, we hebben toen weinig van de stad gezien, ik was er er twee jaar eerder al eens geweest en kende de stad wel zo’n beetje. We brachten veel tijd door in garages waar werd gesleuteld aan de Daf die allerlei gebreken vertoonde. We namen de pont naar Izmir en belandden na een paar dagen eindelijk aan de Turkse zuidkust, waar toen nog nauwelijks toeristen kwamen. Prachtig was het er, zo ongerept, zo moesten onze grootouders zich gevoeld hebben toen ze in de jaren twintig langs de Middellandse Zee reden in Zuid-Frankrijk.

Poging een eigen zeilboot te maken – wat mislukte

In Side overnachtten we in een leeg strandhuisje, In Anamur kampeerden we op de binnenplaats van het grote kruisvaarderskasteel vlak aan het strand. Hotels en toeristen waren er nog nauwelijks, een aantal keren kwamen we het ‘Das rollende Hotel’ tegen, een luxe bus met aanhangwagen die geparkeerd op een mooie plekje omgetoverd werd in een soort slaapwagen. Wij moesten er steeds erg om lachen maar die mensen hadden waarschijnlijk medelijden met die jongens met hun primitieve tentje op de veldje tussen de geitenkeutels.

Ik heb maar een paar foto’s van deze indrukwekkende reis. Nu zou je met je digitale camera honderden foto’s maken, maar ik moest het doen met twee filmrolletjes, zwart-wit, 36 opnamen, waarvan bijna de helft ook nog eens mislukte omdat ik op een gegeven moment de camera per ongeluk openmaakte.

We hebben veel wild gekampeerd en gelogeerd bij mensen die we onderweg tegen kwamen. Altijd was er, ook in het kleinste dorpje, wel iemand die een beetje Engels sprak, vaak ook Duits, dan werkten ze ergens in het Roergebied. Ook werden we wel eens aangesproken in onvervalst Twents of Limburgs. De mensen die we ontmoetten waren enorm gastvrij. In Manavgat, in een theehuis aan de rivier klonk speciaal voor ons uit de luidsprekers die in de bomen hingen ‘Mama’ gezongen door Heintje.

Via Iskendrun reden we naar de Syrische grens. Hier geen rijen wachtende auto’s, er waren maar weinig reizigers die die kant opgingen. Onze papieren werden minutieus onderzocht. Men had ons gewaarschuwd, zorg ervoor dat er in je agenda geen adressen in Israël staan, daar krijg je zeker problemen mee.

You Tube; Met Das rollende Hotel op reis naar India 1962! https://www.youtube.com/watch?v=z5LwWA57aLU