“Klopt”, zei de mevrouw die alles wist over jongeren en geld en vooral over de steeds grotere schulden waarmee jonge mensen al opgezadeld zijn. In de rest van het korte gesprekje op radio 1 zei ze nog acht keer ‘klopt’, als een conclusie, als een bevestiging, of zomaar als het begin van een nieuw antwoord.
Echt fout is het natuurlijk niet, maar toch erger ik me aan dat woordje ‘klopt’ dat te pas en te onpas wordt gebruikt. Waarom het me stoort begrijp ik niet goed. Omdat het een modeverschijnsel is? Omdat het zo nietszeggend is? Gemakzuchtig ook, je hoeft immers geen zin te formuleren, dat simpele antwoord ‘klopt’ volstaat al.
“Moeten ouders niet veel meer doen om de kinderen met geld te leren omgaan?”, vroeg de interviewer. ‘Klopt”, zei de deskundige, “de financiële opvoeding moet al heel jong beginnen.
Volgens mij klopt dat.