Wat wat is ik jong, onschuldig en onwetend. Nou ja niet meer helemaal onschuldig maar ik wist nog weinig van de grote dingen des levens zoals de liefde.
Het was mij tweede vriend die me meenam naar Italië. Naar die prachtige Cinque Terre. Een bijzondere man, operazanger die ook graag tekende en schilderde. Een aardige man, knap ook. Ik liet me graag trakteren, probeerde aardig voor hem te zijn, maar al na een week was er alleen nog maar wederzijdse irritatie. Het vrijen leek nergens op, hij kon het gewoon niet. Zijn wereld verschilde verder hemelsbreed van de mijne, we scheelden ook nog eens meer dan twintig jaar in leeftijd. Ik deed nukkig. Ja, dan blijft er weinig over als gemeenschappelijke basis.

Veel eerder dan gepland vertrok ik met de nachttrein weer naar Rotterdam. Daarna kwam ik hem nog wel eens tegen, het was nog steeds een aantrekkelijke, aardige man.

Zie ook:
de eerste vriend http://wp.me/p1Mahttp://wp.me/p1MauM-1nruM-1nr
begeerlijk http://wp.me/p1MauM-ED