Opnieuw herlees ik De Boeken der Kleine Zielen van Louis Couperus. Opnieuw boeit het dikke boek me, de geschiedenis van een Haagse familie rond 1900. Bij het lezen van de verhalen van de verschillende familieleden zie ik steeds nog de zwartwit beelden voor me van de televisieserie die in 1969 werd uitgezonden, Yvonne Keuls schreef het scenario. Ik had net een eigen televisie en miste geen enkele aflevering.
Hoofdpersoon van deze gecompliceerde familieverhoudingen is Constance, die na vijftien jaar weer terug keert naar Den Haag, naar haar familie. Ze heeft lang geleden een misstap begaan: ze kreeg als piepjonge echtgenote van een veel oudere diplomaat een verhouding met een jongere man, de secretaris van haar man Ze moest toen wel scheiden en deze schande zorgde er voor dat ze haar familie niet meer zag. Ze trouwde met deze baron Van der Welcke, maar werd niet gelukkig. Als ze na lange tijd weer naar Den Haag komt, met man en zoon, is het de vraag of ze in genade wordt aangenomen. Couperus zet al de broers en zusters prachtig neer, met al hun beperkingen, hun geroddel en intriges.
Ellen Vogel was geknipt om de gedistingeerde Constance te spelen, de vrouw die qua karakter ver boven haar broers en zusters stond, de vouw met een natuurlijke élégance en een zekere erotische uitstraling. De stem en het uiterlijk van Ellen Vogel hadden die natuurlijke voornaamheid, zoals je die bij actrices van de huidige generatie niet meer tegenkomt. Ze maakte een onvergetelijke indruk, helaas is de serie nooit meer herhaald omdat de opnamen gedeeltelijk verloren zijn gegaan.
Ik zag Ellen Vogel in een van har laatste rollen, in ‘Verzameld Werk’ in 2000. Helaas geen indrukwekkend toneelstuk. Opeens viel me op hoe gedateerd haar manier van acteren was, hoe onnatuurlijk haar overduidelijke uitspraak van het Nederlands, hoe gemaakt haar handen bewogen. Het lukt me niet meer on te genieten van haar toneelspel dat me tientallen jaren zo had geboeid. De magie was uitgewerkt, een tijdperk voorbij.
You Tube Fragmenten van de televisieserie De boeken der kleine zielen https://www.youtube.com/watch?v=aHQq_BRBqYw
Kalfjes 
Helemaal mee eens. In de rol van Constance was ze echt geweldig. Als een toneelstuk of een boek in een andere tijd speelt, dan kunnen we zonder probleem een bepaalde manier van spreken en gebruikte uitdrukkingen accepteren. Mevrouw Vogel heeft ook eens een rol in een serie gespeeld op televisie (naam kwijt). Ze speelde een ondeugende oma, maar ik had steeds het gevoel dat een ander dat ook wel had gekund. Bij de klassieke toneelstukken waarin ik haar heb gezien had ik dat gevoel absoluut niet. Ze heeft een prachtige leeftijd bereikt.
LikeLike