Van tevoren weet je al hoe het afloopt, de neergang van jazz-zangeres Amy Winehouse stond de laatste jaren van haar leven op alle voorpagina’s en vooral in de roddelbladen. Maar de film van Asif Kapadia brengt het prachtig in beeld. Het begint met onschuldige home-video’s van vriendinnen, haar eerste optredens, spelletjes. Schuchter nog, onzeker. Ze weet zelf nog niet goed wat ze met al dat talent aan moet, welke richting ze uit zal gaan.

De film is opgebouwd uit privé- en archiefbeelden maar laat vooral ook Amy Winehouse horen. Ik wist niet dat ze heel veel van de liedjes zelf heeft geschreven, maar je ziet haar worstelen met de tekst, haar meisjeshandschrift met veel doorhalingen, terwijl ze zingt kijk je naar de teksten in de schriftjes van vroeger.
Je ziet ook het gevaar: de verkeerde vrienden, de ouders, hun scheiding, drank en drugs, de opdringerige pers. Amy Winehouse is een kwetsbare vrouw. Keer op keer, vooral tegen het einde van de film zie je een slachtoffer dat onder vuur wordt genomen, het vuur van de talloze fotografen. Een normaal leven zat er niet meer in. Of is dat ook een keuze? De film ‘Amy’ toont een prachtig beeld van een tragisch leven.

Beluister Amy Winehouse in Love is a losing game https://www.youtube.com/watch?v=nMO5Ko_77Hk&list=RDnMO5Ko_77Hk#t=3