Wat doet een toerist in Ronda?
In de eerste plaats verwonderd rondkijken. Is dit nu alles, dachten we toen we vanaf de parkeerplaats het stadje inliepen. Een lelijke winkelstraat vol spullen die we nooit zouden willen hebben. Veel Aziatische toeristen. Ergens moet die beroemde kloof zijn, volgens de ANWB-gids, maar we zien nog niets.
De tocht van Sevilla binnendoor naar Ronda was prachtig. Zoveel ruimte. Wijds, prachtig licht. Vanuit de winkelstraat komen we bij een pleintje met een piepkleine stierenvechtersarena, daarachter zien we eindelijk de omringende bergen, het groene landschap. Nog meer toeristen, de camera’s gericht naar een kant. De reisleidster houdt haar gele vlaggetje in de hoogte om de groep bij elkaar te houden. Maar die is nog wel even bezig, druk met het fotograferen van zichzelf met een selfiestick en elkaar.
Daar is dan eindelijk de beroemde diepe kloof die het oude deel van de stad scheidt van het nieuwe deel, daar is de beroemde brug die op wonderlijke wijze over de kloof is gebouwd en die al eeuwenlang de twee stadsdelen verbindt, het wonder van Ronda. Daarom komen busladingen vol toeristen vanaf de badplaatsen aan de kust de kronkelige weg op gereden de bergen in.
Kalfjes 
een beetje flauw om als toerist af te geven op veel meer toeristen. Onduidelijk in je verhaal is hoe je hebt gereisd, per touringcar of per auto of per fiets of wandelend. Mijn advies is dat je Ronda per fiets moet benaderen, vanuit het noordoosten, vanuit het noorden of vanuit het zuiden
LikeLike
Jan, ik geef niet af op de fotograferende toeristen, ik neem waar. Nu in februari is het nog rustig, straks vanaf april staan er nog veel meer toeristen te fotograferen bij die indrukwekkende kloof.
Fietsen rondom Ronda zou een helse klus worden, alleen geschikt voor getrainde wielrenners, overal zijn hoge bergen, de wegen zijn smal en bochtig.m
LikeLike
Oh, wat prachtig, ik had erover gehoord maar nooit gezien! Lekker om nu in Spanje te zijn, denk ik zo. 😉
LikeLike
Ach ja, die toeristen die overal zichzelf voor zetten en dan fotograferen. Ik vind het altijd zo zielig. Zie zien volgens mij niet veel van wat ze zouden moeten zien, zijn alleen maar bezig met die foto’s. Vroeger deden alleen Japanners dit en behoorlijk fanatiek ook, maar nu zowat iedereen.
LikeLike
Pingback: Verplaatsing | Kalfjes