Opvallend veel mensen lopen wat in zichzelf gekeerd over straat, zo valt me op. Ze murmelen wat, praten zachtjes tegen zichzelf. Vreemd. Zelfs op de fiets kom ik mensen tegen die zomaar wat zitten te praten, tegen de wind in.
Ze zijn aan het telefoneren vond ik uit. Ze hebben een draadje in hun oor en een microfoontje ergens bij hun kraag en ze bellen met he thuisfront om te vertellen dat ze er aan komen of om te vragen wat ze die avond gaan eten. Moeders informeren naar de kinderen, zijn ze lekker rustig of weer zo druk als altijd? Of de bellers maken ruzie over de scheiding die er aan komt of over een te dure aankoop, gewoon op straat en iedereen kan meeluisteren.
Ik moet er erg aan wennen, privédomein was ooit een gekoesterd begrip maar veel mensen beschouwen de publieke ruimte nu ook als hun privédomein.
Ik ga geen headset aanschaffen. Daar ben ik heel ouderwets in. Telefoneren doe ik thuis, hooguit bel ik onderweg met mijn mobiele telefoon als er iets aan de hand is maar dan altijd zo dat niemand er last van heeft.
Kalfjes 
Nog steeds denk ik dat mensen in zichzelf zitten te mompelen als ik zo’n beller tegenkom. Natuurlijk weet ik beter, inmiddels, maar het blijft vreemd. En toevallig moest ik hier vanochtend ook aan denken toen ik weer eens iemand passeerde die midden in een verhit gesprek verwikkeld bleek. Ik vond het een mooi onderwerp voor een blog. Maar dat heb jij al geschreven. Dat scheelt weer!
We worden oud, Wllm….. Nooit gedacht in de zestiger jaren….. 🙂
LikeLike
De draadjes aan de oren verbazen mij telkens weer. Van het buiten telefoneren kan ik mij afzonderen.
De rondzwaaiende selfiestokken irriteren mij vooral. Voorbijlopend duik ik vaak weg. Ik wil geen onderdeel zijn van deze narcistische manier van foto’s maken.
Ja, ik word oud ….
Vrolijke groet,
LikeLike
Heb er geen probleem mee. Ik ben allergisch voor geluidserupties, zoals vroeger die ghettoblasters. Ik vind het meestal wel onderhoudens om die mobiele gesprekjes (aan) te horen. Gevoerd zonder enige gêne. Het is als de ingekomen brieven in krant of tijdschrift. Mensen laten zich kennen….
LikeLike
Ik doe dat ook wel eens, in mijzelf praten. Op het strand. Met niemand in de buurt. Maar niet met zo’n dingetje. Oud? Privédomein!
LikeLike