Rafelrand aan het IJ

Verborgen plekken. Onverwachte tuinen, een vergeten landje, ik hou er van. Natuurlijk zijn ze wel te vinden. Je moet alleen weten waar je moet zoeken.
Met de pont over het IJ, langs het kanaal, eerst over de sluis naar links, naar de Sixhaven en dan het pad volgen.
Er liggen een paar woonboten, sommige verwaarloosd, bijna vergeten lijkt het wel. Tuinen die van niemand lijken. Een landje om de hond uit te laten – met een prachtig uitzicht op het zo nabije centrum van de stad aan de overkant.

Stil en winderig is het – wat wil je hier aan het water.
Helemaal aan het eind het Mandelahuisje, de vroegere woning van de havenmeester. Een kleine oase. Nu een uitspanning met een boodschap. Een herberg met een missie. Je kunt er overnachten, vergaderen, bijeenkomsten houden, je laten inspireren ‘Be a Nelson!’ Maar ook gewoon komen koffie drinken of met een glaasje wijn op het terras zitten – uit de wind – en genieten van de ondergaande zon, de voorbijvarende boten en het geweldige uitzicht.

Niet alles in de stad is afgetimmerd, uitgemeten, dichtgeplamuurd. Hier en daar zijn er wat rafelranden overgebleven, Dat moet vooral maar zo blijven.