Zijn smaak was een beetje ‘Frans’

’t Was geen echte oom van me. Henry was de oudste broer van tante Saar bij wie ik als kind een aantal jaren in huis woonde gedurende de jaren dat ik op de lagere school zat. Het was in de jaren vijftig. Woningnood. Oom Henry woonde bij zijn oude moeder in, hoewel hij al ver in de vijftig was. We kwamen daar af en toe op bezoek en altijd keek ik dan aandachtig naar de blinkend gepoetste schoenen, de licht gekleurde pantalons, de pinkring van oom Henry. Vaak droeg hij een vlinderdasje, en in de zomer een spencer in plaats van een jasje. Hij had een goede smaak. Hij maakte grapjes, vertelde graag moppen, altijd op het randje. Hij rook lekker vond ik, Old Spice zou ik later weten. Zijn dunne haar zat keurig in een scheiding en hij had mooie knevel waar hij met zijn lange vingers graag langs streek. Hij werkte bij de Provincie in Utrecht. ’s Zomers ging hij op de fiets, ’s winters met de bus. Ook fietste hij graag in z’n eentje door de bossen bij Austerlitz. In de zomer ging hij vaak naar de tennisbaan, hij droeg dan een witte lange broek, een dunne witte trui en een witte pet. Er werd in de familie besmuikt gelachen om oom Henry. Ik kon het niet goed plaatsen maar ik hoorde duidelijk het woord ‘verwijfd’. Tante Saar sprak altijd aardig over haar broer, ze zei dat zijn smaak een beetje ‘Frans’ was.

Het oordeel over oom Henry kwam onder druk te staan toen in de buurt een jongetje van negen jaar verdween. Iedereen dacht er het zijne van, er werd veel geroddeld. Familieleden en kennissen gingen oom Henry opeens uit de weg. Buren keken hem met de nek aan. Op de tennisclub wilde niemand meer met hem dubbelen.

Het jongetje werd twee weken later in het bos gevonden, gewurgd. Tante Saar wilde er niet over spreken maar ik las de berichten in de Zeister Nieuwsbode en hoorde er over op school. Vreselijk. Er was ook een verdachte opgepakt die al spoedig bekende. Het was een neef van het slachtoffertje, een jongeman van net eenentwintig jaar. Een groot familiedrama in het altijd zo keurige Zeist.

Gelukkig, oom Henry had er niets mee te maken. Maar toch, sindsdien waren zijn schoenen niet meer zo glimmend, was zijn tred niet meer zo licht en was de scheiding in zijn haar niet meer zo kaarsrecht.

P.S. De heer op de foto is natuurlijk niet oom Henry. Deze meneer is veel jonger, slanker  en mooier. Oom Henry had een stevig buikje en een onderkin.