Mirjam ken ik van een opdracht die ik deed voor de Gemeente Heemskerk. Ze werkte daar bij de afdeling communicatie, ze wàs de afdeling communicatie. Inmiddels werkt ze voor een bureau in Alkmaar. Ze stuurde me onlangs bijgaand verslag.

“Dit moet je leuk vinden – zei ik tegen mezelf. Met acht collega’s stonden we op een Segway, zo’n steel op wieltjes waarop je je in evenwicht moet houden en als je weet hoe het moet zo met een gids door de stad kunt rijden. In ons geval zouden we een tocht maken door Amsterdam. Robin en Maartje hadden dat bedacht. ‘Hartstikke leuk. Zie je de stad eens heel anders’, zeiden ze vrolijk.  Het kostte behoorlijk wat, hoorde ik later.

We kregen eerst instructie op de parkeerplaats. Iedereen stapte op de Segway alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, maar ik vond het doodeng. Eén verkeerde beweging en je klapt voorover, of zelfs achterover. Als je het goed doet kan je door voorover te leunen het ding vooruit laten rijden maar die van mij bewoog helemaal niet. We hadden allemaal een grote helm op met een geluidssysteem, maar ik hoorde onze gids Martijn maar nauwelijks. Die was grapjes aan het maken, de sfeer zat er al goed in. Vooral de dames moesten het ontgelden: rijden op een Segway was goed voor het libido, dat zouden de heren later op de avond wel merken! Ha ha.
Gefriemel aan de mijn helm, het geluid kwam nu keihard binnen. We reden een rondje op de parkeerplaats. Bj mij ging het heel schokkend. Ik stond stil of ging te hard vooruit terwijl de anderen geroutineerd rondreden en het allemaal ongelooflijk leuk schenen te vinden. Ik zocht voortdurend naar de rem die er dus niet was. Door achterover te leunen kon je langzamer gaan of het ding stilzetten. Het lukte mij niet de juiste houding te vinden, het was hollen of stilstaan.

Na tien minuten was de les voorbij en mijn besluit stond vast: ik ga niet mee. Ik blijf wel hier, hier heb ik geen zin in. Die twee uur op een kale parkeerplaats zou ik wel doorkomen.
Martijn keek me met open mond aan. Dat had hij nog nooit meegemaakt, Maar ja, als ik niet wilde …  De collega’s probeerden me nog over te halen maar ik zette de helm af en stapte van het ding, blij dat ik weer gewoon op de grond stond.

De vriendin van Martijn bood toen aan dat ik bij haar achter op de scooter een stukje kon meerijden, dan zou ik toch zien waar ze naar toe gingen. Dat leek me een beter idee. Ook meerijden op een scooter vond ik best eng, helemaal bij iemand die ik niet ken, maar het wende al snel en ik kon zelfs een paar foto’s maken met mijn telefoon. De tocht duurde bijna twee uur en ging door het Centrum en door Amsterdam-West. Twee keer werd er gestopt om wat te drinken en om foto’s te kunnen maken. Wij weer op de scooter door het drukke verkeer.
Bekaf kwamen we terug. De anderen opgelaten en vrolijk, ik doodmoe van de spanning. Leuk hoor zo’n uitje naar Amsterdam!”

Segway tour maken? http://www.segwaycitytoursamsterdam.com