We vormden een hechte groep die laatste jaren op de Vrije School. We waren maar een klein klasje en hadden al jaren dezelfde juf, of in ons geval dezelfde mevrouw want we zeiden natuurlijk geen ‘juf’ tegen mevrouw Visser. We bleven bij elkaar tot en met de zevende klas. Dat was ook al bijzonder: een jaar meer dan ‘gewone’ school. Dat extra jaar hadden we ook nodig, want wij kregen Duits en Engels, mythologie en schilderen.

We kwamen veel bij elkaar over de vloer. Bij Hans gingen we kijken in de werkplaats van zijn vader. Die maakte meubels van beukenhout. Dat rook zo lekker. En bij Jaap in de Dorpsstraat in dat grote huis achter de apotheek kon je knutselen in de bijkeuken. De ouders van Tineke hadden helemaal geen groot huis, maar het was er altijd gezellig en het was tegenover de school dus ging er na vieren altijd een groepje met haar mee om thee te drinken.

Letty en Meike woonden in Utrecht en kwamen elke dag met de bus naar school. We kwamen soms ook bij Letty thuis die aan de rand van de stad woonde in een grote buitenplaats. We mochten spelen in het park dat heel ver doorliep tot je bij een vaart kwam waarin we vlotten bouwden.

Bij Meike thuis kwamen we nooit. Ze woonde ergens in de binnenstad, niemand wist precies waar. Het was een meisje dat meestal stil en verlegen was, maar soms deed ze overdreven uitbundig. Ze mocht nooit ergens blijven slapen. Want ook dat deden we soms. Als iemand jarig was bleven een paar klasgenoten slapen, zoals bij Geeske in de woning boven hun winkel of bij Jaap die in het bos woonde. Maar Meike mocht dat niet. Waarom dan niet, voegen we. Maar dat kwamen we niet te weten.

In het zevende jaar werd er opeens over seks gesproken. ‘Weet jij het al’, voegen we dan. Het woord neuken zoemde rond. Er werd gesmoesd en gekletst. Groepjes zaten bij elkaar en zwegen als je te dicht in de buurt kwam. Mevrouw Visser probeerde ons te kalmeren. Ze gaf op haar manier voorlichting; ze had het over het grote geheim tussen man en vrouw, ze vertelde over eitjes en zaadjes zonder in details te treden.
Mijn drie jaar oudere broertje had me al lang uitgelegd hoe het precies zat, met enige moeite probeerde ik me dat voor te stellen: een piemel in een vagina …

Meike zat bij zulke verhalen steeds met een rood hoofd te luisteren. Zij wist nog van niets werd wel duidelijk. Ze stelde vreemde vragen, zij had geen broers en wist niet hoe een blote jongen er uit zag. De meisjes om haar heen deden hun best om haar in te lichten maar ze kon zich er niets bij vorstellen. Voor haar bleef het grote geheim nog lang intact.