In café PallMall nam Miss Blanche plaats aan de bar. Ze bestelde een droge witte wijn bij barman Alex Lexington en keek eens rustig om zich heen. Daar op de hoek zat als altijd Belinda, het domme blondje. Ze was in druk gesprek met enkele zuidelijke types die duidelijk niet uit Alaska of North State kwamen, vast Gitanes of Gauloises, ze kon ze nooit goed uit elkaar houden. Op de versleten Chesterfield zat een oude Hofnar die druk in gesprek was met een zekere Mr Gladstone en een man die enigszins leek op Willem II.
Ze had die middag van Dr Dushkind te horen gekregen dat ze absoluut geen soap-serie had, een bericht dat haar humeur weer wat ophemelde want haar relatie met Chief Wip was alles behalve ideaal. Tijd voor een nieuw avontuur, bijvoorbeeld met die knappe Caballero die de hele tijd naar haar stond te loeren. Een paar luidruchtige dronken Javaanse Jongens werden door de portier, de potige Peter Stuyvesant, hardhandig de deur uitgewerkt. Ze mochten verder feesten in Bondstreet, bijvoorbeeld in de Roxy of café The Three Castles.
Voordat ze de smachtende Caballero een minzame glimlach schonk belde ze nog even met Winston Hunter die ook al zo verlangend was om een afspraakje met haar te maken. Ze hield hem aan het lijntje, misschien morgen. Ze begon werk te maken van mister C die nu daadwerkelijk opstond en haar het volgende drankje aanbood. Beet. Ze hoorde Belinda in de verte onbedaarlijk lachen. Lexington schonk haar glas tot aan de rand vol, ze keek C nu diep in de ogen en stak eindelijk een sigaret op.
Kalfjes 
Wijlen mijn vader had dit stukje vast erg leuk gevonden. Hij rookte jarenlang het merk Miss Blanche tot hij het op een dag na een prijsverhoging opeens te duur vond. Hij had echt geen financiële zorgen, maar hij stopte acuut en heeft nooit meer een sigaret opgestoken. Zijn dochter – ik dus – is precies zo. Wij hebben ergens genoeg van om wat voor reden dan ook en zijn er meteen klaar mee. Afkicken is niet zo ons ding, zeg maar 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben er gelukkig nooit echt aan begonnen. Toen ik twintig was rookte ik voor de gezelligheid wat mee, bij voorkeur menthol sigaretten in groene pakjes (zuiverder, gezonder?) die waren niet zo scherp. Maar opeens dacht ik ook: waarom doe ik dit eigenlijk, ik vind het niet lekker. Toen ben ik definitief gestopt zonder afkickverschijnselen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, het is in zijn algemeenheid heel goed om je af te vragen waarom je iets steeds doet/laat of koopt. En dan goed schrikken van je eerlijke maar negatieve antwoord (aan jezelf hahahaha) en het dan anders gaan aanpakken. Ik heb toch de indruk dat er minder begonnen wordt met roken door de jeugd, maar als plattelandse heb ik niet overal goed zicht op.
LikeLike
Mijn vader rookte Golden Fiction. Later Caballero. Hij rookte 45 jaar. Op een avond kwam hij beneden en zei tegen mijn moeder: ‘Ik ben gestopt met roken’. En dat was dat.
LikeGeliked door 1 persoon
Erg leuk blog! Voor een niet-roker ben je goed op de hoogte van al die oude sigarettenmerken 😉
LikeGeliked door 1 persoon