Overal op de wereld zijn mensen die menen nog recht te hebben op een troon, die vaak niet eens meer aanwezig is. Frankrijk kent pretendenten uit het Huis Bourbon, maar ook van het Huis Orleans en afstammelingen van Napoleon vinden dat ze recht hebben op de troon. Maar een koninkrijk Frankrijk zal nog lang op zich laten wachten. Er zijn families in Egypte, Ethiopië, Afghanistan, Iran, Irak, Nepal, Brazilië en Mexico die al heel lang wachten op een herstel van de koninklijke of zelfs keizerlijke waardigheid en menen dat zij door erfrecht bepaald recht hebben op die troon, maar ook Beieren, Saksen, Bulgarije, Oostenrijk en Hongarije hebben hun troonpretendenten.

Een tragische troonpretendent was Jaime de Borbon y Battenberg, hertog van Segovia (1908-1975). Hij was de tweede zoon van koning Alfonso XIII. Deze voorlopig laatste koning van Spanje deed in 1931 afstand van de troon waardoor er een einde kwam aan de monarchie in Spanje. Er volgde een burgeroorlog en daarna de dictatuur. Onder Franco was de staatsvorm van Spanje lang onduidelijk, hij wilde terug naar de oude toestand. In 1947 herstelde hij de monarchie maar treuzelde bij het aanwijzen van een koning. Als belangrijkste troonpretendent gold Juan, de vierde zoon van koning Alfonso. Maar deze Juan, graaf van Barcelona, zou nooit koning worden, hij ging ermee akkoord dat zijn oudste zoon Juan Carlos werd klaargestoomd om koning te worden. Deze werd na Franco’s dood inderdaad koning van Spanje en na zijn abdicatie in 2014 is zijn zoon, Felipe nu koning van Spanje.

Toch had het anders kunnen lopen. Alfonso had vijf zonen. De oudste viel al snel af, die huwde zonder toestemming van zijn vader met een niet adellijke vrouw uit Cuba, hij kwam om bij een auto-ongeluk in 1938.

De derde zoon werd doodgeboren, de vijfde, Gonzalo, stierf als twintigjarige ook als gevolg van een auto-ongeluk. De tweede zoon, Jaime, werd overgeslagen omdat hij vanaf zijn zevende doofstom was. In 1933 deed hij afstand van zijn rechten op de Spaanse en de Franse troon. Zijn tweede vrouw, de Duitse voormalige filmster Charlotte Tiedemann leerde hem echter met veel geduld weer spreken, zij drong erop aan dat hij zijn rechten op de troon zou terugkrijgen. In 1949 herriep hij zijn eerdere verklaring en werd zodoende een rivaal van zijn broer Juan, maar Franco had al zijn oog laten vallen op Juan Carlos, de kandidatuur van Jaime werd niet serieus genomen. Hij bleef zich ook in Frankrijk troonpretendent noemen namens het Huis Bourbon, in Parijs noemde hij zich Jacques Henri.

In 1969 net voor de troonsbestijging van Juan Carlos deed Jaime opnieuw afstand van al zijn rechten. Hij woonde met zijn Duitse vrouw lang in Cannes en Parijs en de laatste jaren in Lausanne in Zwitserland, genegeerd door zijn familieleden. Daar overleed hij in 1975. ‘El tragico Borbon’ werd hij genoemd in de berichten die bij zijn overlijden in de Spaanse pers verschenen . Tien jaar later werd zijn lichaam alsnog overgebracht naar Spanje om bijgezet te worden op de koninklijke begraafplaats in El Escorial. Zijn weduwe bleef achter in armoede; zij had onder druk van de zoons van Jaime (uit zijn eerste huwelijk met Emmanuelle de Dampière) ) afstand gedaan van haar rechten, ook het huis in Lausanne moest ze verlaten. Ze klopte aan bij de Sociale Dienst van de Gemeente Lausanne die contact opnam met de vroegere secretaris van Jaime. Koning Juan Carlos hoorde over de situatie en kende Charlotte alsnog een bescheiden militair pensioen toe, zodat ze haar laatste levensjaren niet in armoede hoefde door te brengen. Charlotte Tiedemann overleed in 1979, ze ligt begraven in Berlijn Zelendof. Op haar grafsteen staat HERZOGIN v SEGOVIA *2·1·1919 † 3·7·1979