Alles wordt gefotografeerd. De hele dag door zijn mensen bezig met het maken van foto’s. Vooral van henzelf tegen de achtergrond van bijvoorbeeld de Amsterdamse grachten. Miljoenen van die beelden zwerven rond op het eindelos grote internet.

Toen wij in 1970 op reis waren in Libanon en Syrië moest ik het nog doen met een eenvoudige camera en een twee filmrolletjes van de Hema met 36 opnamen. Een filmpje werd ook nog eens onbruikbaar omdat de camera openklapte. Wat rest zijn slechts enkele zwartwit belden van een reis die een enorme indruk op mij heeft gemaakt: de eerste keer zo ver weg, de eerste keer samen in de auto, de eerste keer op reis met Peter.

We reden dwars door het toen nog vredige Syrië en kwamen door Homs en Hama, steden die je nu alleen op het nieuws hoort omdat ze worden belegerd of gebombardeerd. In Hama staan de enorme schepraderen uit de Byzantijnse tijd, de ‘Norias’ in de rivier de Orontes. Onlangs vond ik een foto terug die ik daar indertijd maakte.

Op internet is niet terug te vinden hoe deze enorme monumenten er nu bij staan. Daar geen toeristen die  hun selfies publiceren op Instagram. Zij de zeventien enorme monumenten veilig door de jarenlange strijd gekomen?

Boven: mijn foto uit 1970, onder een kleurenfoto van latere datum

reisverslag ‘Op en neer naar Beiroet 1 https://wordpress.com/post/wllmkalb.blog/6709 en Op en neer naar Beiroet 2  https://wordpress.com/post/wllmkalb.blog/12746

Meer op Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/Norias_of_Hama