Begin deze week was het warm in Aix-les-Bain. Op ons terras liep dinsdag de temperatuur na elf uur snel op tot wel veertig graden. We pakten we de auto en reden naar het Massif des Bauges, een klein uurtje rijden de hoogte in. Daar op 1500 meter was het aanzienlijk aangenamer en veel koeler. Een vrij onbekend berggebied tussen Aix en Albertville. Niet spectaculair wat betreft het berglandschap, maar erg groen, met prachtige vergezichten en heerlijk rustig. In de winter kan je er goed skiën, in de zomer wordt er veel gewandeld, nordic walking wordt er nog veel beoefend.Om halftwaalf willen we in een restaurantje langs de weg koffiedrinken, maar we worden er op gewezen dat de tafels allemaal gereserveerd zijn voor de lunch. Voor wie alleen een kopje koffie wil gebruiken is alleen ergens achteraf nog een tafeltje vrij.Wat de lunch betreft hebben we ons nog niet echt aangepast. Vanaf twaalf uur is het in Frankrijk tijd voor le dejeuner, of le repas, de uitgebreide lunch die zeker op zondag met de hele familie genuttigd wordt en die tot wel drie uur kan voortduren.

Verderop in Lescheraines is een grote parkeerplaats. Volgens onze gastheer is er een meertje om te zwemmen en zijn er allerlei faciliteiten. In de buurt is een camping waar ook enkele Nederlanders staan. Vanuit het strandje klinkt gejuich en geschreeuw, tientallen kinderen vermaken zich kostelijk.  Onder de bomen op het grote grasveld hebben zich intussen al flink wat families geïnstalleerd met tafeltjes, klapstoelen en koelboxen. Wij hebben stom genoeg geen picknickspullen meegenomen, een fles water hebben we bij ons, dat is alles. Het enige restaurantje ligt naast het strandje en ook daar raakt het al aardig vol. We lopen tussen de families door die nu aan de lunch beginnen, gestart wordt met een koude salade uit de tupperwarebakjes, daarna is het tijd voor de kip, de rollade of de quiche. Er is vaak wijn, wit of rosé en overal staan karaffen water op tafel. De middagmaaltijd wordt serieus genomen, ook als deze wordt genuttigd op een campingstoeltje. Overal zitten mensen bij elkaar, grote families, opa’s en oma’s erbij, veel kinderen en losse familieleden. Nergens stellen met z’n tweeën zoals wij. Nergens gezinnetjes, vader, moeder en twee kinderen, overal de uitgebreide ‘grootfamilie’, verschillende generaties bij elkaar.

Wij eten een simpele salade in het restaurantje en besluiten dan wat verderop een plek te zoeken om siësta te houden. We hoeven niet eens zo heel ver te rijden om een kleine zijweg te vinden waar we een glooiende heling vinden waarop we onze deken kunnen uitspreiden, de rugzak als hoofdkussen, een prachtig uitzicht voor onze neus. Ik lees verder in ‘Op zoek naar mijn Frankrijk’ van Wilfred de Bruin waarin hij aan de hand van zijn persoonlijke ervaring een goede analyse geeft van Frankrijk, het land vol tegenstellingen, de republiek met monarchale trekjes.Ik dommel wat weg, de temperatuur is aangenaam op dit plekje, ik schat zo’n 23 graden, Peter maakt een wandeling. Pas tegen zes uur vertrekken we weer om nog wat boodschappen te kunnen doen bij de enorme Carrefour bij de snelweg, voordat we weer op huis aan gaan, de hitte in.

Foto’s: Wllm Kalb en Peter Kersten, 23 juli 2019