Als je in Dubai rondloopt als toerist ben je niet de enige. Amsterdam wordt overspoeld door toeristen maar nog nooit ben ik letterlijk onder de voet gelopen door groepen Chinezen die luid kwetterend achter een gids aanlopen en niet in de gaten hebben dt er ook nog andere mensen om hen heen zijn.

Elke ochtend werden bussen vol keuring geklede heren en vooral dames geparkeerd op het pleintje achter de nieuwe souk. Een nieuwe wijk vol oude straatjes en stegen, galleries, winkels en schaduwrijke pleinen. Aan de rand een moskee met vijf keer per dag (en nacht) een gebedsoproep. Heel authentiek allemaal, keurig netjes, geen rommel op straat, geen junks of zwervers, geen straatvuil. Zo’n twintig jaar geleden gedouwd, een kopie van vergelijkbare oude souks in Arabische steden, bewaakt door een jonge mannen in een uniform. Een ideale plek om toeristen naast de moderne stad met de geweldige wolkenkrabbers ook iets te laten zien van het authentieke Dubai.

Ze komen nooit alleen of zoals wij met zijn tweeën. Chinezen zijn echte groepsreizigers – ze moeten wel want ze spreken geen woord Engels, laat staan Arabisch – Ze kijken niet om zich heen, ze kijken vooral naar elkaar en proberen op alle manieren de felle zon te vermijden want die is gevaarlijk. Je zou er een donkere huid van kunnen krijgen.  Ze maken veel foto’s. Niet van de omgeving maar vooral van elkaar of zichzelf.

Wij waren blij met ons hotel in deze rustige wijk in het oude deel van Dubai, in Bur Dubai bij de Creek. Geen auto’s, geen lawaai. Heerlijk om thuis te komen na een tocht door het lawaaiige Downtown Dubai of het protserige Dubai Marina.
Op de binnenplaats horen we het gekoer van de duiven, het getjilp van mussen. En af en toe een zwerm kwetterende Chinezen. Maar die verdwijnen ook al weer snel. Boodschappen doen we in de oude souk, vlak om de hoek.