Van rafelrand tot project-object

Vijf jaar geleden fietste ik rond op het Oostenburgeiland. Een rotzooi was het er toen. Afbraak, bergen met stenen, lege fabriekshallen. Waar eens locomotieven werden gebouwd huisden nu rommelige bedrijfjes en onduidelijke handeltjes. Bij het water was een strandje gemaakt, op het terras werd feest gevierd. Het deed me denken aan Belijn-Friedrichshain, waar toen ook zo’n opgelaten sfeer heerste en alles leek te kunnen.

Dit weekend mochten we even een luchtje scheppen en pakten we de fiets en reden via Kattenburg en Wittenburg naar Oostenburg. Er was veel veranderd. De terrassen waren weg, de steenbergen verdwenen. Er werd gebouwd. Er stonden hekken en kranen, veel bouwmateriaal. Hier zullen over enkele jaren woontorens verrijzen. De plakkaten op de hekken toonden foto’s van dure appartementen met balkons en dakterrassen. De oude Werkspoorhal stond er gestript en verlaten bij. Naast het enorme INIT-gebouw waar de redacties van Trouw, Het Parool en de Volkskrant huizen, is een parkeergarage gebouwd. In de toekomst moet hier aan de kop van het eiland een Intel-hotel komen (alweer een hotel) er is een strook voor zelfbouw en verder komen er allemaal appartementsgebouwen van verschillende hoogtes. De markante fabriekshallen blijven staan, de imposante Werkspoorhal wordt opgenomen in het plan en moet een expositieruimte worden met een foodhal net als in Rotterdam. De Van Gendthallen worden omgetoverd in bedrijfsruimtes en ateliers. De sociale woningbouw komt er bekaaid vanaf. Oorspronkelijk zou 20% van de woningen bestemd worden voor de lage inkomens maar uiteindelijk werd het slechts 14% en dan alleen woningen voor ouderen en starters. Geen woningen voor gezinnen. Het wordt dus alweer een buurt voor de hogere middeninkomens.
Aan de Middenstraat moeten winkels komen. Er is wel voorzien in binnentuinen maar aardige pleinen ben ik op de tekeningen niet tegengekomen.

Over een paar jaar gaan we weer kijken om te zien wat er van al die plannen terecht is gekomen.