Zorgvlied, de mooiste begraafplaats van Amsterdam, schrijf je dus met een d. Dat zag ik pas toen we er vorige maand onze moeder en schoonmoeder lieten cremeren. Ik ken ‘Vliet’ met een t, een stroompje bij het dorp waar ik opgroeide en schreef naar analogie daarvan altijd ‘Zorgvliet’ maar dat klopt dus niet. Zorgvlied met een d is de plek war onze zorgen vlieden, een ouderwets werkwoord dat verwant is aan ‘vliegen’ en iets betekent als ‘vluchten, wegtrekken’. Het is een sterk werkwoord. Vlieden – vlood – is gevloden, maar die laatste twee vormen worden niet meer gebruikt. Citaten ui Van Dale: ‘door het schrijven worden de vliedende belevingen van een sterveling tot eeuwig bezit van alle volkeren der wereld’ (Gans); ‘ook te Leiden vliedt de jufferschap den omgang der studenten’ (Busken Huet). Of die twee citaten de betekenis van ‘vlieden’ echt verduidelijken is de vraag. 

Mij schoot de tekst te binnen van een gezang dat we op onze christelijke kweekschool graag zongen aan het eind van het jaar, gezang 292: ‘Uren, dagen, maanden, jaren vlieden als een schaduw heen’.
Maar in de verzameling ‘Nederland zingt!’ staat echt: ‘vliegen als een schaduw heen’. Maar misschien hadden wij een ouderwetse dominee die de voorkeur gaf aan ‘vlieden’ boven ‘vliegen’…