uitjekrant.nl is een website die uitjes aanbiedt met een korting, ‘dé ticketwinkel van Nederland’.. Vandaag stond in Het Parool een paginagrote advertentie met enkele van die uitjes in de krant. Musea en tentoonstellingen.
Nu ga ik met mijn museumjaarkaart regelmatig naar musea, voor mij was de advertentie niet bedoeld maar ik was opeens nieuwsgierig naar het Klederdrachtmuseum in Amsterdam. Nog nooit van gehoord.
“Dit museum is gevestigd in een 17e eeuws grachtenpand. In zeven kamers verrast het museum je met een explosie van kleuren, stijlen en designs van Nederlandse klederdrachten. Het museum verteld (sic) een inspirerend en interessant verhaal over hoe internationale invloeden terecht zijn gekomen in onze klederdracht.”
Waar het museum te vinden is stond er niet bij (Herengracht 427, na 1 juli gratis toegang met uw museumjaarkaart) zoals er verder op de advertentiepagina ook nergens concrete informatie te vinden is. De bedoeling is duidelijk: bezoek de website.
Oei. Afgezien van de spelfout gaan mijn tenen krom staan het lezen van zulke teksten. Lelijke constructies (over hoe …) , clichés (designs, inspirerend en interessant…) , rare aannames (‘onze klederdracht’). Ook de andere teksten zijn zo geschreven. heel enthousiast maar weinig precies. De lezer aansprekend met ‘je’ maar ook in de ik-vorm.
Amsterdam heeft een hart, daar vind je het Rembrandthuis, maar ook Amsterdam-Oost heeft een hart, precies daar is het Tropenmuseum gevestigd. In het Archeon ‘duik ik diep door de Middeleeuwen”. In het Scheepvaartmuseum maak je “een vogelvlucht over de historische haven van Amsterdam“, Bij het Tropenmuseum tenslotte staat in de gebiedende wijs: “ontdek dat we ondanks de verschillen allemaal hetzelfde zijn“. Wee je gebeente als je het niet doet.
Allemaal goed bedoeld, maar waarom heeft de organisatie achter ‘uitjekrant.nl’ (De Persgroep BV) niet gezorgd voor een goede eindredacteur?
Verkeerde zuinigheid leidt tot tekstleed.
Kalfjes 