Daar wilden we natuurlijk bij zijn. Een actie tegen dat gekke mens in Florida, een countryzangeres die te keer ging tegen homo’s. “Ze zijn zondig en kunnen dus nóóit gelukkig zijn”, beweerde Anita Bryant. We kochten kaartjes voor 15 gulden, heel veel geld in die tijd, maar we deden het graag. Henk Krol – ere wie ere toekomt – organiseerde dat nachtconcert in het Concertgebouw als protest en om geld in te zamelen om een boze advertentie te kunnen plaatsen in de Miami Herald en Time Magazine “We, from the land of Anne Frank, know where prejudices and discrimination can lead to”

Lancering van de LP ‘Miami Nightmare’ met rechts Henk Krol.

Iedereen die zich wilde laten zien was er. Burgemeester Polak , politici van de linkste partijen maar ook van de VVD. Behalve vlammende toespraken waren er veel optredens: Robert Long, Adèle Bloemendaal, Sylvia de Leur, Astrid Nijgh, kroegbaas Manfred Langer, Martine Bijl en Henk van der Molen, Will Ferdy uit Vlaanderen, Sieto Hovink, Albert Mol, Pia Beck en als klapstuk Mary Servaes, alias Zangeres zonder Naam, die Luister Anita zong, een protestlied dat een hit werd. Mary zelf schreef de tekst, de muziek is van Coen van Orsouw.

Het werd een enerverende nacht waar maar geen einde aan leek te komen. Mies Bouman praatte de avond aan elkaar en na de tweede pauze om een uur of drie wilde ze wel naar huis, maar daar kwam niets van in. Meer wilde de zaal, nog een optreden van Pia Beck, nog een keer Robert Long.
Voor het Concertgebouw protesteerden ‘Rooie Flikkers’ in drag, die vonden het feestje veel te braaf. Het bleef nog lang onrustig in de stad, ook ver na sluitingstijd werd er in menige kroeg nog rustig doorgeschonken. Amsterdam had zich aan de wereld laten horen.

Het duurde nog 24 jaar voordat in Amsterdam de eerste homostellen konden trouwen. In Florida kan dat niet, de staat erkent uitsluitend een huwelijk tussen een man en een vrouw – dat zal voorlopig nog wel even zo blijven.