De garnalenpelsters uit Biggekerke hebben met moeite hun tweepersoons elektrische auto kunnen parkeren bij ’t Loo. Onder hun arm een in bubbeltjesplastic verpakt portret van Beatrix, geheel samengeteld uit garnalenstaartjes. Ze maken zich al zorgen: komen ze nog thuis, want een oplaadpunt is bij het paleis natuurlijk niet te vinden.

Roelfje: Nou die Jan des Bouvrie was dus gauw klaar. Hij vond het helemaal niets. Wimpje: Sacha de Boer en die andere mevrouw wilden er nog wel even naar kijken, maar Jan had het al gezien hoor: te abstract.
Roelfje: Nou vraag ik je. Wij te abstract? Uren hebben we zitten plakken met die krengen van garnalenstaartjes. 625 zitten er op het doek.
Wimpje: Echt linnen hoor, de beste kwaliteit van wel 39,95 de euro.
Roelfje. En het lijkt drommels goed. Mijn neefje Harmjan van tien zag het meteen: de koningin.
Wimpie: Maar die noemt de poes van de buren ook ‘de koningin’, die telt niet.
Roelfje: Nou ja, die Jan des Bouvrie is voor mij behoorlijk door zijn hoeven gegaan. Wat weet die man nou van plattelandskunst. Hij is van die Gooise vrouwen gewend. Dan gaan bij hem de mosselen rinkelen.
Wimpje: Ja, in z’n portemonnee zal je bedoelen.
Roelfje; Wat hadden ze er een werk van gemaakt hè.
Wimpje: Zo veel Beatrix. Je werd er horend dol van. Al die hoeden.
Roelfje: Misschien hadden we er nog een mosselhoed op moeten zetten, op ons portret… als we dat gedaan hadden, …
Wimpje: As is verbrande turf. Stap nou maar in vrouw, ’t is nog een heel eind naar huis en eerst moeten we nog een oplaadpunt zien te vinden, kijk is op je iPhone …

Zie ook: 280113 Beatrix Wilhelmina Armgard, niets dan lof? http://wp.me/p1MauM-WZ