Hoe ze het doet weet ik niet precies, maar ze krijgt het voor elkaar. In haar ene hand houdt ze de hondenriem vast en een mobiele telefoon en in haar andere hand heeft ze ook een telefoon. Ze steekt de Pariserstrasse over en loopt langzaam verder op deze prachtige vrijdag in september. Opvallend rood haar heeft ze, ze sleep wat met haar rechter been. Ze praat nu eens in de ene telefoon dan weer in de andere. Haar tas schuift keer en keer van haar schouder maar met een handige rukbeweging brengt ze die weer terug op de gewenste plaats. Ik verwacht eigenlijk dat ze de twee telefoons ook eens tegen elkaar aan zou houden zodat haar twee gesprekspartners elkaar ook even kunnen spreken, maar dat gebeurt niet. Dan hurkt haar hondje in de goot langs de stoeprand. De telefoons, links en rechts verdwijnen in de zakken van haar jasje en ze ruimt keurig de rommel op in een plastic zakje. De telefoons komen niet meer tevoorschijn.
Misschien keek ik alleen maar naar een toneelstukje.

————————————————————————–

Naast me zitten twee meisjes met een notitieblok, ijverig aantekeningen te maken. Tegenover hen iemand die ik misschien zou moeten kennen. Een televisiester, een schrijfster, een actrice? Ze draagt een mooie jurk, daarover twee sjaals, fraai gedrapeerd rond haar schouders. En een dure zonnebril met goud langs de randen. Door de lichte glazen kan ik haar zwaar opgemaakte ogen zien. Ze spreekt luid en nadrukkelijk, de meisjes – studenten? – stellen hun vragen zachtjes, verlegen, ik kan ze niet verstaan.
Knef, denk ik, daar lijkt ze op, maar ja, die is al jaren niet meer onder ons, kan het dus niet zijn. Ze heeft mooi honingblond haar neigend naar grijs, halflang met een kam ergens halverwege die de lokken uit haar gezicht houdt. De meisjes drinken muntthee, zij witte wijn. Er ligt ook een klein apparaatje op tafel waarmee het gesprek wordt opgenomen. Geen idee waar het over gaat. Opeens hoor ik haar heel duidelijk zeggen: ‘Nein, so was hab’ ich noch nie gemacht!’ De meisjes kijken geschrokken.
Ik geloof haar onmiddellijk  gelijk, ook al heb ik de vraag niet gehoord. Zoiets doet ze niet – ik weet het zeker.

Meer Berlijnse schetsen: De buik http://wp.me/p1MauM-1QZ  , Fiffie http://wp.me/s1MauM-fiffi , Op de step http://wp.me/p1MauM-1R2