Heel soms hoor je nog wel eens een opname van haar, die aangename stem, dat zorgvuldig uitgekozen repertoire. Laatst op een crematie: Sag’ beim Abschied, leise Servus …’ De Weense die zolang in Amerika verbleef: Greta Keller (1903-1977). Net als Marlène Dietrich en Zarah Leander had ze een donkere, wat slepende stem. Op You Tube zijn heel veel opnamen te horen.

Ze was bekend maar niet beroemd. Ze werd nooit een wereldster zoals Dietrich, daarvoor was haar talent te beperkt. Maar ook Greta Keller bleef nog tot op hoge leeftijd kleine concerten geven zoals in in de Waldorf Keller in New York.

Ze leidde een turbulent leven. Begonnen in Wenen als danseres, zangeres en filmactrice trouwde in ‘31 een bemiddelde Amerikaan en vertrok met hem naar New York, maar na een jaar was ze alweer gescheiden en zette haar carrière in Europa voort. Ze had met ‘Wenn die Sonne hitern den Dächern versinkt’ een grote hit, ze trad op met Peter Igelhoff en Peter Kreuder, tot ze vlak voor de oorlog opnieuw met een Amerikaan in het huwelijk trad. Nu met acteur David Bacon, telg uit de invloedrijke Bacon Brahmin familie. In 1943 kwam haar man om het leven door geheimzinnige moord, een zaak die nooit is opgehelderd.

Tot midden jaren vijftig bleef Greta Keller in de VS en trad veel op in Hollywood en vooral New York, waar ze woonde. Haar Engels was vrijwel accentloos, ze zong nummers van Noël Coward en ook vertaalde Franse chansons, zoals van Jacques Brel. In Europa kende men haar van platen en CD’s; nog in 1972, vijf jaar voor haar dood was haar stem te horen in de film Cabaret, ze zong het lied ‘Heirat’ Nog een keer, in 1973, maakte ze een tournee langs Oostenrijkse en Duitse theaters.

Als ik nu haar latere opnamen beluister treft me haar voordracht, haar verzorgde articulatie, de intimitiet van haar stem. Weemoed ook en soms een lichte ironie. Maar het is allemaal wat gladjes, keurig binnen de lijntjes, het raakt me maar zelden.

Van Friedrich Holländer het prachtige, droevige ‘Wenn ich mir was wünschen dürfte …’ een opname uit het begin van haar carrière uit 1931, er lag toen wat meer emotie in haar stem.