“U kunt gebruik maken van de Sprinter naar Utrecht, welke vertrekt om 13 uur 46 van spoor 1”, aldus een mededeling gisteren op station Hilversum – de Sprinter welke.
Nog steeds gebruiken mensen die iets moeten meedelen deze archaïsche schrijftaal. Ze denken dat ze het heel goed doen, dat het zo hoort. Ze zullen in hun gewone dagelijkse omgangstaal nooit zoiets zeggen: “Neem ook de zak aardappelen mee welke onderop in de kast ligt.” Dat klinkt idioot. Maar zodra ze iets formeels moeten zeggen gebruiken sommige mensen nog steeds vreemde constructies en rare woorden die doen denken aan schoolmeesters met stijve boorden en een lange jas, aan klerken die nog moesten staan achter hun schrijftafel anno 1910.
Welke als betrekkelijk voornaam woord kan bijna altijd vervangen worden door ‘die’.
Kalfjes 
Voetbalverslaggevers zeggen ook graag “wederom” als ze aan het werk zijn. En iets anders: het woord “lichaamsschijnbeweging” heb ik ook nooit goed begrepen.
LikeLike
lichaamsschijnbeweging, dat klinkt naar Campert, poëtisch. Een beweging die iets anders suggereert . Een grimas is een mooi voorbeeld van een lichaamsschijnbeweging.
LikeLike
Een sterk staaltje van de dingen mooier verpakken dan ze in werkelijkheid zijn: De sprinter naar Uitgeest vertrekt over enkele minuten. Bedoeld wordt: de sprinter naar Uitgeest heeft tien minuten vertraging. En je kunt natuurlijk ook gewoon trein zeggen.
Ik heb gisteren genoten van een virtuoze pianist in de hal van A’dam Centraal! Wat een spel en wat een akoestiek!
LikeLike
Een betrekkelijk voornaam woord. Dat vind ik mooi omschreven.
LikeLike