Toen ik alweer lang geleden een fotocursus volgde in de Bethaniënstraat kregen we als opdracht mee: fotografeer de rafelranden van de stad. We werden meegenomen naar industrieterreinen in Oost en zagen letterlijk hoe de stad langzaam overging in het platteland. En daar aan die rand gebeurde van alles, daar was het leven wat minder geordend dan in de rest van de stad, wat minder aangeharkt. Er verbleven stadsnomaden die hun eigen wereldje hadden geschapen. Cafés, werkplaatsen, theaters, speeltuinen ontstonden zonder vergunningen, zonder sluitingstijden. Gebouwen stonden leeg en vielen soms om.
Nu op mijn fietstochten door de stad bij schitterend zomerweer zoek ik opnieuw die rafelranden op. Ze zijn er aan alle kanten, ik heb ze nog lang niet allemaal gezien. Boeiende stukken stad die afwijken van het geijkte plaatje van Amsterdam.
Maar ook dit is de stad.