Observerend – op een Berlijns terras

‘Ga jij maar eerst’. De jongeman zit met de anwb-reisgids op het terras, heerlijk in de nazomerzon aan de Savingy Platz. Hij draagt een strooien hoed met brede rand en heeft een mooi kort geknipt baardje. Ze spreken duidelijk verstaanbaar Nederlands met elkaar, ze hebben er geen idee van dat ik elk woord versta.
De vriendin verdwijnt in het donkere etablissement. Even later komt ze terug en brengt verslag uit: ‘Helemaal naar achteren, links een trapje af. Heel makkelijk te vinden.’ Ze ziet er verzorgd uit, half lang haar, een simpele beige jurk, rinkelende zilveren armbanden.
Nu durft hij ook. Het lijkt alsof hij even aarzelt maar dan gaat hij zelfverzekerd naar binnen. Zij pakt haar mobiel en nipt van haar witte wijn.

Ergens aan een drukke weg tussen Tempelhof en het centrum ligt aan een rommelig pleintje een winkel waar ze broodjes verkopen en ook slappe koffie voor 99 cent. Er staan een paar witte plastic tafeltjes buiten, met uitzicht op een triest winkelcentrum uit de jaren zeventig en het voorbijrazende autoverkeer.
Een van de flats wordt aangepast aan de eisen van deze tijd, er wordt hard gewerkt. Een groepje bouwvakkers zit aan een van de tafeltjes druk te praten. De mannen roken shag en drinken koffie. Daarnaast een niet meer zo jonge vrouw. Witte legging, lichtblauw vest, het haar in een knot. Een grote plastic tas staat op de grond en in haar hand heeft ze een hondenriem. Ook zij drinkt koffie en rookt een filtersigaret. Een hond is in de verste verte niet te zien.
Dan richt ze zich tot de mannen naast haar die nauwelijks luisteren. Het is zelfs de vraag of ze haar verstaan. Veel van deze bouwvakkers komen uit Polen en spreken maar heel weinig Duits. Maar ik versta haar heel goed. Ze is haar hondje kwijt. Al drie weken. Hij was zomaar opeens weg. Misschien wel gestolen. Hebben de mannen iets gezien? Ze laat een foto zien op haar mobiele telefoon. De mannen kijken er nauwelijks naar en praten verder. Ze stopt de telefoon in de zak van haar vest, drukt haar sigaret uit, staat langzaam op en loopt weg in de richting van het winkelcentrum, plastic tas en hondenriem nog steeds in haar hand.

Meer schetsen uit Berlijn: https://wllmkalb.wordpress.com/2015/09/25/berlijnse-schetsen/ De buik http://wp.me/p1MauM-1QZ  , Fiffie http://wp.me/s1MauM-fiffi , Op de step http://wp.me/p1MauM-1R2 Berlijnse schetsen 2 http://wp.me/p1MauM-1Vo