We waren met z’n vijven, de kleinkinderen van opa en oma Kalb. Ik ben de enige die nog de naam draagt die ik bij mijn geboorte kreeg. De anderen hebben in de loop der jaren hun voornaam veranderd.
Meer mensen hebben dat gedaan, soms met een officieel bericht. Ze geloven, hopen dat ze nu echt een andere zullen zijn, dat het leven beter wordt. Wil je je naam ook officieel veranderen dan moet je daartoe een beargumenteerd verzoek indienen bij de rechtbank, na de uitspraak van de rechter komt de naamswijziging dan ook in officiële akten te staan. Maar voor het dagelijks gebruik is dat natuurlijk niet nodig.

Toen Tineke naar de middelbare school ging, vond haar naam te kinderachtig. Dat hebben meer mensen met een naam in diminutief, zoals Zusje, Afke, Maartje, Pietje. Op een gegeven moment vind je jezelf daar te groot voor. Zusje is geen zusje meer maar een volwassen vrouw die nu liever als Zoë door het leven gaat, Tineke werd Margot.

Diederik vond zijn naam niet echt passen bij zijn baan bij de Marine. Gelukkig had hij een tweede voornaam en ging hij verder als Arnold.  Helma vond het vervelend om door vrienden met ‘Hel’ te worden aangesproken; zij heet nu Arja. Ilse vond haar naam te Duits en noemt zich, nu ze in Amerika woont, Cile.
Namen kunnen een last zijn. Gewoon omdat je ze lelijk vindt, te ouderwets of omdat er vervelende herinneringen aan zijn verbonden. Het is dan een kleine moeite om ze zeggen dat je voortaan anders genoemd wilt worden. Een welbewuste daad, die bevestigt dat jij de baas bent over wie jij bent. Of het echt helpt, of daardoor al je problemen zullen verdwijnen, blijft de vraag. Alexander was al jaren geleden van een man een vrouw geworden en had na een moeizame procedure de naam Alexandra gekregen, ook officieel, maar voor vrienden bleef zij gewoon Alex. Op den duur kon ze daar goed mee leven.

Wie in het klooster gaat of zich aansluit bij de Baghwan krijgt ook een andere naam, om te breken met het verleden, om de nieuwe identiteit te bevestigen. Die naam kies je niet zelf uit, maar wordt toegewezen. Veel immigranten in de VS kiezen een Engels voornaam om zich makkelijker te bewegen in de nieuwe omgeving. Chinese jongeren in Nederland hebben vaak voor thuis een Chinese naam, maar gebruiken op school een westerse naam, bij voorkeur Engels: Roy, Robin, Chris.

Je prettig voelen met je voornaam is net zo iets als je prettig voelen in je huis. Dat moet bij je passen en ook praktisch zijn. Als een huis je niet bevalt, ga je verhuizen. Dat is gedoe en vaak lastig. Maar als je goed hebt rond gekken, vind je het huis dat past als een jas. Met voornamen gaat dat net zo. Hoe belangrijk voornamen zijn heeft dichteres Neeltje Maria Min verwoord in haar bekende gedicht Mijn moede is mijn naam vergeten.

Groet, Wilco  (in de wandeling ook Willem)
over meisjesnamen zie ook:  http://wp.me/p1MauM-l5

Mijn moeder is mijn naam vergeten.
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

Neeltje Maria Min