Dit weekend werd ook in mijn dorp het Cultureel Seizoen feestelijk geopend. In de trouwzaal van het Gemeentehuis werden verhalen voorgelezen en prijzen uitgereikt voor het beste korte verhaal van een spanende verhalenwedstrijd met als thema ‘De laatste keer’. Ook oud-cursisten van mij hadden meegedaan. Het doorlezen van de verhalen leidde tot een grote somberte. Veel dood en afscheid nemen. Inderdaad, bij het naderen van de dood besef je dat er zaken zijn die je voor de laatste keer doet.

Maar er zijn ook veel dingen die je voor de laatste keer doet, zonder dat je je realiseert dat het de laatste keer is. Daar werd minder over geschreven.
Ik weet vrijwel zeker dat ik nooit meer

van de hoge duikplank zal duiken.
zal schaatsen
zal meedoen aan een danswedstrijd.
met de auto naar Beiroet rij
zure zult zal eten
een nieuwe klas verwelkom
een paar sokken brei
een nest jonge katjes zal grootbrengen
muziek zal opnemen op een cassettebandje
met de handen los zal fietsen

Die dingen gaan voorbij. Zo is het nu eenmaal. Morgen is het weer een nieuwe dag met dingen die ik voor het eerst doe. Een dag om naar uit te kijken.