Astana-wielerploeg, Wenen 2013

Het voelt altijd wat ongelmakkelijk, een foto bekijken van een wielerploeg die daar in volle glorie in de schijnwerpers staat in hun strakke wielrenbroeken waarin zo duidelijk alles te zien is. Mijn ogen gaan automatisch naar die bobbels in hun broek. Zouden de mannen zelf beseffen wat het effect is van deze pose? Die strakke broeken zijn gemaakt om sneller te fietsen, duidelijk niet om te poseren.

Toen ik op de middelbare school zat was er een relletje ontstaan rond de Rijam-agenda. Daarin stonden foto’s van filmsterren en sporthelden, onder wie Sjoukje Dijkstra, die in 1960 haar eerste Olympische medaille had gewonnen. Sjouke stond op de foto met gespreide benen en je kon haar broekje zien! Haar moeder stuurde een brief naar de krant waarin ze aangaf hoeveel lagen ondergoed er wel niet zaten tussen Sjoukje en dat broekje, maar op veel christelijke scholen werd dat jaar de Rijam-agenda verboden.