Reon van Dyk vroeg me op Face Book gedurende tien dagen mijn mooiste reisfoto’s te plaatsen. Foto 4 plaatste ik al in mijn Kalfjes. Hierbij, om volledig te zijn, de rest. Het was natuurlijk onmogelijk om de ‘mooiste’ foto’s te kiezen. Ik heb zeker zo’n vierduizend ‘mooiste’ foto’s.
Foto 1.
De eerste foto is van onze reis naar Yemen in 1975. Het land was toen nog vrijwel onbekend en helemaal niet ingesteld op toeristen. Arm maar ongelooflijk mooi met aardige, gastvrije mensen. Er waren wel spanningen maar gelukkig nog geen burgeroorlog te bekennen. We reisden gedurende drie weken op eigen houtje van Noord naar Zuid, van Oost naar West. Ik had maar één Hema filmpje meegenomen, er zijn dus maar enkele zwartwit foto’s overgebleven, maar gelukkig heb ik ook mijn oude dia’s teruggevonden, 72 mooie kleurenopnamen, zoals deze van Sanaa.
Foto 2.
Na reizen in het Midden-Oosten zijn we vanaf de jaren zeventig heel veel in Zuid-Oost Azië geweest: Sri Lanka, Maleisië, Indonesië, Thailand en vooral Birma. Wat trok ons? Vooral de overweldigende natuur, de altijd aanwezige rijke cultuur, maar vooral de enorme verscheidenheid aan mensen. We maakten een serie: de fotograaf gefotografeerd waarbij we kleine fotostudio’s opzochten en daar de fotograaf fotografeerden. Onderstaand beeld komt uit Maleisië.
Foto 3
Birma (Myanmar) Jarenlang was het lastig om rond te reizen in Birma, er waren strenge regels, er waren gebieden waar je niet mocht komen. Toch hebben we het keer op keer weer gedaan en dankzij goede contacten van Peter lukte het om ook te komen op plaatsen die eigenlijk verboden waren zoals de ‘Golden Rock’ een pelgrimsoord in de buurt van Kyaiktiyo. Verwende jongetjes hoeven de vermoeiende klim niet zelf te maken maar worden in draagmanden omhoog gedragen.
Foto 4In 1980 was ik twee weken op studiereis in New York. Ik fotografeerde er de Easter Parade.Voor het eerst gebruikte ik de zoomlens van mijn Canon F1. Deze foto toont aan dat huiskleur niet van belang is als het gaat om trots te kunnen zijn op wie je bent. Black Lives Matters . Kijk maar.
Foto 5
Onbezorgd. Zo waren onze reizen. We gingen regelmatig samen met buurvrouw en vriendin Tjarda op stap, een ideale reisgenoot. Zoals hier op Sri Lanka, met onze gids en chauffeur Meliani en de Amerikaanse vriend Cheo op wie we allemaal een beetje verliefd waren. We reisden het hele land door ook naar steken waar nauwelijks toeristen kwamen. Een prachtig land, een heerlijke vakantie.
Foto 6Fietsen. Waar het kon probeerden we fietsen te regelen om op die manier een stad of steek te verkennen. Vaak moest dat via de hulp van het keukenpersoneel omdat zoiets als een fietsverhuur bedrijf niet bestond in Colombo, Rangoon of Cairo. We fietsten door New York en Berlijn, Stockholm en Riga. Maar ook op Bali fietsten we en in het verre Sandoway in Birma.
foto: bekijks in Cairo.
Foto 7Mensen ontmoeten. Dat was een van de belangrijkste doelen van onze reizen. Ook al spraken we de taal niet, we raakten altijd met mensen in gesprek, desnoods met handen en voeten of, zoals hier in Indonesië, via de zoon die tolkte. De blinde vader had wel dertig jaar op de rijstvelden gewerkt. Nu mocht hij nog wat hand en spandiensten verrichten en verder vooral luisteren naar de rietvogels.
Foto: Midden-Java, begin jaren tachtig
Foto 8Vrijheid. Lang hebben we zoveel mogelijk gekampeerd. Als het even kon in het wild. In Portugal langs een snelstromend riviertje, in Ierland op een schapenweide, in Turkije in de wijngaard van een vriendelijke boer die ons ’s avonds verse yoghurt kwam brengen. In de rode kist zat onze hele keukenuitrusting, die kwam nog uit de vroegere boot van Peter, paste precies in het vooronder, op maat gemaakt op de timmerafdeling van de fabriek van zijn vader. Zo ging dat.
Op de foto zijn we ergens aarde zuidkust van Kreta. Ernaar toe gereden in onze onvolprezen Citroën Dyane 6 met oranje wielen.
Onbezorgde tijden, Altijd zon.
Foto 9Op aanraden van Rob en Marijke reisden we een paar jaar geleden in de zomer naar Georgië. Wat is daar veel te zien en te beleven. Een prachtige hoofdstad, een rijke geschiedenis en een indrukwekkende natuur.
Onze tochten met de (huur)auto door de hoge bergen van de Kaukasus waren onvergetelijk. In een verlaten skioord ontmoetten we een groep oudere meisjes die een dagje uit waren. Ze bleken allemaal lid te zijn van een zangkoor en ja hoor, daar op het hooggelegen terras gaven ze, speciaal voor ons, een zesstemmige uitvoering van een bekend Georgisch volksliedje.
Foto 10
Zonder Peter zou ik niet zo veel hebben gereisd. Hij is de motor, de initiatiefnemer. Ik heb altijd bedenkingen. Maar eenmaal ver weg, geniet ik volop van al dat moois, van dat bijzondere. Peter is mijn vriend, mijn man, mijn ideale reisgenoot, al meer dan vijftig jaar.
Ik bewonder zijn vermogen om zich overal thuis te voelen. Altijd slaagt hij er in om heel snel vrienden te maken en zaken te regelen. Ik ben meer de regelaar van de kleine dingen.
Foto: Sri Lanka begin jaren ’80.
Kalfjes 