De Greeter leidt ons rond bij het toegangshek van Parc Monceau

Tijdens onze korte vakantie in Parijs hebben we gebruik gemaakt van de service van Paris d’un Jour. Op zondagmiddag gingen we op stap met onze greeter Jill, die ons heel veel heeft laten zien van de buurt rond het Parc Monceau.
Je moet van te voren via Internet een afspraak maken en aangeven waar je belangstelling naar uit gaat, welke talen je beheerst. De organisatie zoekt dan een geschikte vrijwilliger voor je uit. Ze rekenen 10 euro bemiddelingskosten. Voor ons was het een experiment want met behulp van gidsen en kaarten houden we ervan om zoveel mogelijk zelf uit te zoeken. Maar in die gidsen staat ook niet alles. Via email maakten we de afspraak met onze greeter.

Woonblokken en boulevard uit de tijd van Hausmann

Om iets na vier uur kwam Jill uit het metrostation Monceau met een papier waarop stond: Greeter. Het was warm en we besloten na een korte kennismaking niet te veel in de zon te lopen. Ze begon ons te vertellen hoe het park ontstaan was, dat het vroeger groter was – als je dat weet kan je dat ook zien. Ze sprak over de geschiedenis van deze buurt, 6^e arrondissement, die zijn huidige aanzien heeft gekregen door ingrepen van baron Hausmann. Hij legde in de tijd van Napoleon III de grote boulevards aan, liet er de kenmerkende Parijse woonblokken neerzetten. Parijs moest een stad van aanzien worden. Dat ze daarvoor heel veel kleine huizen moesten slopen, deed er minder toe. Het is nauwelijks voor te stellen hoe Parijs er heeft uit gezien vóór Hausmann aan zijn enorme karwij begon. Hier en daar, bijvoorbeeld in de Marais, zijn nog plekken te vinden die niet zijn aangeraakt door de vernieuwingsdrift van de 19^e eeuwers.

Russische bruiloft in Parijs

Jill nam ons mee naar een grote Russisch-orthodoxe kerk, in de Rue Daru, de Sint Alexandre-Newski. Een kerk met een geschiedenis vol beroemdheden zoals Picasso, die er in het huwelijk trad, Kadinsky en de vele Russen die als banneling naar Parijs kwamen na de revolutie van 1917. Ook nu nog komen er veel rijke Russen naar Parijs en kopen er net als de Chinezen, dure appartementen.  We boffen, er is een bruiloft aan de gang, maar we mogen met onze zomerse kleding de kerk niet in. Buiten op het bordes zien we modieus geklede dames en in het zwart gestoken heren druk in de weer met camera’s en mobiele telefoontjes. Het is geen super chique bruiloft vertelt Jill, want de dames dragen weliswaar mooie robes, maar geen haute couture.

Parc Monceau op een mooie september-zondagmiddag

Na al deze belevenissen gaan we een drankje drinken op een terras, wat niet meevalt, op zondag zijn veel cafés gesloten. We willen nu wel meer over Jill weten. Ze spreekt heel goed Engels, we bespeuren ook een ander accent waar komt ze vandaan? Ze wil daar niet op ingaan en we praten verder over onze ervaringen in Parijs. Bij het weggaan willen we haar niet alleen bedanken maar ook iets geven. Geen sprake van. Greeters zijn vrijwilligers die het werk voor niets doen. Als we iets willen geven kunnen we een donatie schenken aan de stichting. Dan zegt ze opeens in het Nederlands: ‘Goedendag jongens en nog veel plezier op jullie laatste dag.’ Jill heeft een aantal jaren in Nederland gewoond en haar kinderen hebben in Nederland gestudeerd. Ze spreekt een reeks van talen, waaronder dus ook Nederlands. Dat is een leuke verassing. Snel gaan we na of we onderweg geen lelijke dingen in het Nederlands hebben gezegd, maar dat is gelukkig niet zo.

Greeters werken niet alleen in Parijs maar ook in andere plaatsen zoals New York, Toronto, Berlijn en ook Den Haag.

Meer info: www.parisdunjour.fr
www.globalgreeternetwork.com http://en.wikipedia.org/wiki/Haussmann’s_renovation_of_Paris